Beyoğlunun Arka Caddesinde

Beyoğlunun arka caddesinde
Doksan Samtimlik bir fahişe
Buz gibi bütün çevresi
Açık saçık bir elbise kendinden büyük bir çizme
Sokak lambası dibinde dalmış derinlere
Belki hayal kuruyor,
Güzel bir ev, zengin bir koca
Uşaklarıda vardır hayalinin bir köşesinde
Uşaklar hizmet eder ciddi, ciddi belki alay ederler mutfakta
Sonra kocası gelir neredeydin diye sorar bütün eşler gibi
Hayali sımsıcak o soğukta
Ortalık buz gibi
Zaman geçer donar oracakta
O cadde lambasının dibinde kıvranır kalır öylece
Sokak lambası sönmüştür
Onun kücücük ama umut dolu kalbide
Herkesler görür ama sadece bakarlar
Polisler gelir asık suratla
Küçücük bedenini alır götürürler
Ama yüzü hala güler
İki yüzlü buz gibi dünyaya