Beynimin Arka Sokakları

İşte gidiyorum
Birdaha değmeyecek elin elime
Gölgen gecmiycek golgemden
Sokağın en izbe köşesinde karsilasmayacak yalnız ayakkabilarimiz
Ve ben unutucam seni

Bir şarkının nakaratında olmayacaksın mesela
Yada ansızın dokulmeyecek gözlerimden yaşlar
Beynimin arka sokaklarında oldurucem seni
Kiralık Bir katil gibi gözlerinin içine bakarak

Bazen yorgun oluyor insan
Bazen umutsuz Bazen de biçare
İşte o anlarda dahi benliğim inkar edecek varlığını
İnsan geçmişine bakıp da yaşarmış ya
Geçmişim bir köşede titreyip ağlarken
Sensizliğin adı kader olamaz
Acı olur keder olur

Pimi çekilmiş tüm gerçeklerin patlama serenatlari sancılı oluyor
İnsan bazen bir sözde Bazen bir bakışta unutuyor tüm kefensiz gomduklerini
Toprak altı ölü bedenlerde doluyken
Umut dolayamazsin diline diye bakıyor aynadaki suretim
Ve suretinden utanan gozler yine benim