Ölümden sonra yoktur ömürlerin kazâsı ;
Ellerin boş gidersin yoksa Allah rızâsı.
İnsanlar zâlimleşti, Hakk yolundan sapalı;
Kuran apaçık amma, insanoğlu kapalı.
İnsanın kalp gözünden, dökülmedikçe yaşlar,
İnsan şeytanı değil, şeytan insanı taşlar.
Keşke şu insanoğlu, kalp gözünü açsaydı,
Şeytan ve nefs denilen, virüslerden kaçsaydı.
İnsanoğlu baksaydı, gerçeğin merceğinden;
Görünce utanırdı, nefsinin gerçeğinden.
Şeytan denen virüsler, mutasyona bürünür,
Ancak Kur’ân denilen mikroskopta görünür.
Elbette ki şeytanın bir üstünlüğü vardır,
O üstünlük; insanın ahmaklığı kadardır.
Günümüz, bir fitnenin yayıldığı bir gündür;
Oysa Kur’ân ve Resûl, ayrılmaz bir bütündür.
Günümüzde âdetler, âyetlerle yarıştı;
Bu yüzden Hak ve bâtıl, birbirine karıştı.
Öncelikle kalbini, takvâ ile kurgula;
Daha sonra herşeyi, korkusuzca sorgula.
Kayıt Tarihi : 7.5.2020 03:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!