Beyitler -22 Şiiri - Cengiz Numanoğlu

İnsan güzelliği, ne göz, ne kaşta;
Gönül gözlerinden döktüğü yaşta.

İrfânın göstergesi, ne sûret ne sîrettir;
İnsanı insan yapan, ille de basîrettir.

Nice gaflet duvarları örmüşüz;
Hoşları boş, boşları hoş görmüşüz.

Ne hazda haz buldum, ne azda çokta;
Sonunda, Allah’a sığındım.. NOKTA.

Varsa ki, bir insanda, alışkanlık körlüğü;
Bekleyin o kişiden, her türlü nankörlüğü.

Doğru söze gerekmez fazla kelam,
Allah bonkör, kullar nankör vesselam.

Dünya hayatı yalan, gerçek hayatsa yakın,
Sevinçte ve kederde, haddini aşma sakın.

Gaflet içinde gördüm, nice canlı cesedi ;
Câhillerden beterdi, âlimlerin hasedi.

Hırs perdesi varsa, insan gözünde ;
İbreti görür mü, kefen bezinde?

Sâkin ol.. Öfkeni tut.. İnsanlarla dalaşma,
Hele ki; bir insanda, kibir varsa yanaşma!