Beyitler -17 Şiiri - Cengiz Numanoğlu

Mala, mülke, evlada, etme bu kadar meyil;
Düşün ki; bu dünyada, sen bile senin değil.

Şu toz duman dünyadan, arada bir kaçıver;
Cennetin kapısını, secdelerle açıver.

Kim Allah'tan korkarsa, onda ne gam, ne keder,
Çünkü; Allah korkusu, korkuları yok eder.

Güzel insan; Kur’ân’ın aynasında süslenir,
Sabır sofralarında, Besmeleyle beslenir.

Güzel insan; cenneti, cömertlikte görendir,
Zor gelse de nefsine, Allah için verendir.

Sen uyanık oldukça, şeytan gâlip gelemez,
Bil ki; îmân zırhını, hiçbir kurşun delemez.

Her musibette vardır, elbette ki bir neden;
Yoksa nasıl ayrılır, isyân ve îmân eden?

Namus, şeref, haysiyet; zor taşınan bir yüktür,
Lâkin; iki cihanda, mükâfâtı büyüktür.

Allah’a borç vermenin, yolları çok çeşittir;
Bu yollarda bir zahmet, bin rahmete eşitttir.

Dosta ikrâm, zannetme ki; zahmettir
Allah için ne yaparsan, rahmettir.