Beyin Sancısı Şiiri - İbrahim Sağır

Uğursuz günlere gebe geceler,
Sülükler emiyor beyin zarımı.
Çözümsüz kafamda tüm bilmeceler,
Çaldılar cadılar yıldızlarımı.

Sefil duyguların anaforunda,
Boğdum hâyalleri kendi elimle.
Yakıp düşüncemi hicran korunda,
Sıvadım ruhumu sönmüş külümle.

Hoyrat rüzgarlara açtım yelkeni,
Bulutlar gem vurdu mesafelere.
Işığı emerken şeytan üçgeni,
Zühal’i indirdim burcundan geri.

Meydanlar maddenin sefil pazarı,
Mekanlar ruhumu eriten kezzap.
Nereye atfetsem, dönsem nazarı,
Akıla pranga, mantığa azap.

Bir forsayım, bağlı elim, ayağım,
İçimde dehlizlerin küf kokusu.
Sesimi denize fırlatacağım,
Duysun hicranımı can evinde su.

Kozamı örmeye yetmiyor ipim,
Aklım kınından sıyrılmış kılıç.
Beni benden böyle çekip alan kim,
Sen söyle başımda uçan kırlangıç.

İbrahim Sağır