Beyin Bu Durmuyorki Şiiri - Hasan Arpaci

Çocuktum ama,
Kendimce şiirler yazar,
Hikâyeler okurdum.
Ortaokula vardık,
Çocuksun dediler.
Köyden gelenler,
Önce...
Konuşmasını düzeltmeli,
Diye söylediler.

Liseye vardık,
Pir sultan, Karacaoğlan,
Uzak felsefede,
Her şey din, vatan, millet,
Dava yönünde.
Bizde eğilimlerimizi,
Toprağa gömmekle,
Kapattık sorunu böylece.

Üniversitede özgür olduk,
Güzel bir ortam bulduk,
Düşüncemizi söyler olduk,
Yazar olduk, çizer olduk,
Yüzlerce şiirle buluştuk,
Sonunda memur olduk.

Fakat
Geldi çattı 12 Eylül,
Ortama şöyle bir baktık,
Kitaplarımızla beraber,
Şiirlerimizi de yaktık.

Beyin bu durmuyor ki,
Durduğu yerde,
Her gün,
Yeni şeyler üretiyor,
Yazmazsan kafatasın patlıyor,
Yazarsan,
Birileri çatlıyor.

Geldi 28 Şubat;
Memurluk başa bela,
Gene bütün şiirler,
Oldu berhava...

Bunlar iyi bir ders oldu,
Unutulanlar benimle kaldı.
Kitaplarım arasından,
Topluyorum şimdi,
Yan yana gelirlerse,
İyi bir tarih olurlar belki de.
Bende tövbe ettim,
Bir daha şiir yakmayacağım,
Atmayacağım,
Korkmayacağım,

Artık Özgür'üm,
Yaşasın özgürlük,

H.Arpacı,2005,Üsküdar