Beyhanım Oldun Şiiri - Güven Küçük

Besmele ile başladım hatun, seni sevmeye
Dilimdeki dualarla tâlip oldum, yüreğindeki sevgiye
Nefes oldun, huzur oldun, mes'ûdiyet oldun
Tek vücûtta iki rûh gibi, ben senin, sen benim oldun
Toprağa düşen yağmur misâli, düştün yüreğime
Rabbimin bir lûtfusun sen, O yazdı senin kaderime
Seni bana sevdiren , gözlerindeki o hüzünlü gülüştü
Zâten sen benim duâm idin, bana da sâdece âmîn demek düştü

​Vefâya susayarak başladım hatun, seni sevmeye
Kaderimi kaderine katarak tâlip oldum, gözlerindeki sevgiye
Dost oldun, sırdaş oldun, yoldaş oldun
Ömrüm dedim adına, benim kâmil ömrüm oldun
Ayaz kışların güneşi gibi, doğdun titreyen yüreğime
Et-ü kemikten ibâret idim, rûh verdin bedenime
Yazgımı yazgına yazdıran, gözyaşları ile yalvarışım idi
Rabbim nasîb eyledi seni, bana da sâdece âmennâ demek düştü

​Ürkek-ü titreyerek başladım hatun, seni sevmeye
Gözlerimi kapadım da tâlip oldum, sözlerindeki Güven'e
Ümîd oldun, vefâ oldun, aşk oldun
Sevgimin Fâtih'i, gönlümün Sultânı, Beyhân oldun
Teslîm ettim kalbimin anahtârını, kattın ömrümün hudûduna
Leylâ'mız, Zeyneb'imiz, Kelebeğimiz… sevda deyin bu fethin nâmına
Rabbimin izniyle yıktın gönlümün surlarını,
Bir tebessümün ile tüm direncim çöktü
Öyle güzel geldin ki hatun, bana sâdece teslîm olmak düştü…