Beyazlar Sana Yakıştı Siyahlar Bana

Siyahla beyaz gibiydi aşkımız...
Sana hep beyazları yakıştırırdım.
Siyahsa babadan kalma miras gibiydi bana,
Tüm dertler tasalar birbir bana yağardı.
Son durağıydım umutsuzluğun...
Her iyiliğin içindeki tek kötülüktüm sanki.
Ve biliyordum sustum.
İçimdeki tek beyaz olmandı umudum,
Korktum!
Karanlık çabuk bulaşırdı beyaza
Aydınlık kalmalıydı oysaki hep yüzün.
Beyazı esir etmemek uğruna siyaha
Kapattım tüm pencerelerimi aydınlığa,
Çektim perdeleri
Aldırış etmeden çalan kapının tokmağına.
Ve bir sabah gidişini seyrettim perdelerin ardından...
Yüzüme aydınlık vururken gözyaşlarımı gördüm avuçlarımda,
Siyah damlalar karartırken avuçlarımı
İnce bir tebessümdü benimki ayrılığa.
Sana hep beyazları yakıştırırdım...
Beyazlarla oldu bu son gidişin.
Gecen aydın olsun günün aydın
Hep beyaz kal...
Beyazlar Sana Yakıştı Siyahlar Bana....