ay doğuyordu..
sarı entarili ihtiyar kadın
ömrünün yokuşunda yürüyordu…
ve bildik,yabanıl kaç rüzgar varsa
harplerle kurulmuş
tüm uygarlıklara sövüyordu…
zaman! O aşılı bahçemiz
öptükte kuşları gagasından
beyaz beyazdır gölgemiz.
ah Anadolum! rahminde sancıları annemin
ısırıp da etimizi,
sabrın yatağında akar gideriz…
bağrını yağmurlarca okşayıp,
sustukça toprağa azalır günahımız,
biz ruhumuzu,ölüm denen sarmaşığa
gayesiz ot gibi dolamışız…
Emin ÇelikliKayıt Tarihi : 20.5.2007 09:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)