Beyaz Yolculuk Şiiri - Mehmet Cıngır

Zaman geçtiği zaman,
Devam ederken beyaz yolculuk,
Geriye döner bakarsın,
Anan,baban.
Yanında kocaman bir yalan.

Geçerken sarp kayalardan sessiz,
Devam ederken beyaz yolculuk,
Eğilip bakarsın aşağılara,
Gülerek koşan bir çocuk...
Çocukluk...

Soğuk havalarda rüzgârın doğurduğu çocuk,
Annesi bulur, yatar;
Bir kuytucuk...
Nefes alırsın hızlı hızlı,
Zaman tozları kaçar genzine.
Bir haller olur benzine,
Benzin soluk...

Bulutların gölgesinde bir şehir...
Etrafında dağlar gibi çöpler...
Her tarafı kir,
Topluyor kirleri teneşir.

Çift sıra olmuş ağaçlar; ağaçla,
Geçersin ağaçların arasından.
Yol alırsın yağmurun gölgesinde,
karşılaşırsın bir tutam saçla!
Ulaşırsın menzile,
Son bulur beyaz yolculuk.