Beyaz Yalanlar Şiiri - Turan Gündeş

Bir zamanlar
Beyaz yalanlar söylerdin
İnanırdım safça.
İnanmış görünürdüm
İyi niyetle.
İnanmadığım zamanlarda
Yüzüne vururdum.
“Yalanım seni çok istediğimden”
Ya da “Senden korktuğumdan”
Derdin yavaşça.

Şimdi ajitasyon yapıyorsun,
Toplumsal baskı edebiyatı.
İnandım yine safça
İnanmış göründüm
İyi niyetle.

Ben ki ilk sevgiliden sonra
Tanrıyı bile terk ettim korkusuzca.
Zamanla korkusuzluğum
Dönüştü ayrılık acısına.
Tam o sıralarda
Seninle tanıştığımda,
Tenlerimiz ılıklaştığında,
Apış aralarımız ıslaklaştığında,
Dizlerim dermansız kaldığında
“Sonsuza dek senin olacağım”
Diye söz vermiştin.

Seninle kendime gelmiştim.
Ayağa kalkmıştım yavaşça.
Unutturmuştun ayrılık acılarımı,
Unutturmuştun tüm dünyayı,
Beş yıl boyunca.
Şimdi ise
Zaman geri işliyor hızlıca.

Ailenden korkacaksan,
Yaşımdan utanacaksan
Sende unut gitsin,
Zaman dermanın olacaksa.
Ben unuttum zaten
Beş ömür boyunca. (kime ne?)