Beyaz vakti giden kadın Şiiri - Alper Namal

Mevsim kış , raflar soğuk...
Okuduğun her kitabın arasında ki
Tolstoy resimli ayraç
Eskimiş...
Tam kestiremiyorum çınarın yüzünü
Pencere önünde yazdığın
Mevsimlik şiirler
Olduğu gibi duruyor dolabımda
Buz tutmuş Bodrum kapısı
İnatçı hiç olmadığı kadar
Ve sen !
Beyaz vakti giden kadın
Yine hava hopan
Yine şömine başında ,
Kuşların kalmadığına dair şiirler yazılır
Dön artık...
Çekilmeden kar
Buzlar, düşmeden parmak uçlarıma
Gel !
Değdir yanağını avuçlarıma
Isınsın tenim
Zira, sen yoksun
Çok üşüyor bedenim...