Beyaz Sevdam Benim O Çaresiz Adam Benim

acıdan hüzünden başka
ne verdin ki hayta hayat bana
kapılarımı açmak bile suç aşka

varoşları gibisin memleketimin
karanlıkatan aydınlığa bir türlü çıkamayan
başkenti hasretimin
yaramsın sol yanımda kanayan
bulamasın seni benim kadar anlayan
bilki sevgim vardır zulasında
bir gül görürsen ağlayan

denemelisin ve kendine o şansı vermelisin bir kez daha
hep acı hep hüzün takılacak değilya
hayat okyanusuna atacağın oltaya
sütyenini kilotunu çıkarır gibi senin
karanlığını soydum gecenin
yıldızlar çıktı ortaya

yıldızları sepeceğim yatağına
yıldızların ceplerinde sevgi sıcaklığım
düşlerinle dolu kucağım
gecenin dördünde evinin ordayım
belki sen en derin uykunda
belki de rüyanda ben varım

başını önüne yıkmış benim gibi ağlıyor yedi veren
hali acı veren
hali yürek delen
ölüm ile yaşam arasında gidip gelen
yoğun bakımdaki sevdiğini
gecesini gündüzüne katarak
ve kendini azaltarak
yoğun bakımın kapısında bekleyen
ömrünü de onun ömrüne ekleyen
yaşama dönünce sevdiği
onu alıp hayatın güzelliklerine götürmek isteyen
o çaresiz adam benim
mezarımdır sensiz odam (benim)
beyaz sevdam benim

artık yüreğin değmesin diye hüzüne
artık yangınların dumanı kaçmasın diye gözüne
merdiven kurdum gökyüzüne
geceden yıldız topladım senin için
sepeceğim karanlıklarına
yolun aydınlık olmalı
ve içindeki ışıklarda yanmalı
varmak için mutlu yarına

gökyüzünden yıldız toplamak
daha kolay sana dokunmaktan
bu kadar korkulur mu aşktan
kirletmez seni
sevdam beyaz benim
duvarların arkasındaki
o çaresiz adam benim

Kasım / Aralık 2006