Beyaz Saçlı Kadın Şiiri - Celal Özdemir

Onca yıl aradan sonra;
Beyaz saçlı bir kadın,
Aniden çıktı karşıma.
Önümde durdu,
Tanıdın mı beni? diye sordu.

Tanıyamadım dedim.
Derke de titredi sesim.
Sesinden tanımıştım aslında,
Tanımamazlıktan geldim.
Hiç unutmamıştım sesini.
Yine de bunu ona belli etmedim.

Kalbim, nasılda hızlı atıyordu.
Sesim, taa yüreğimden titriyordu.
İçimde ise;
koca bir mazinin,
Külleri alevleniyordu.
Ve gözlerim nemleniyordu.

Kısaca kendini tanıttı.
Aslında boşuna anlattı.
İzi kalmış bir yarayı,
Uyandırıp tekrar kanattı.
Çoktan evlenmiş, bir çocuğu olmuş .
Saçları ağarmış, elleri kurumuş.

Oysa ben onu;
Hep on altı yaşında sanıyordum.
Ve giderken peşinden,
Gözyaşlarımı,
İçin, için, damla,damla,
Yüreğime akıtıyordum.

Celal Özdemir