Beyaz saçlar Şiiri - Hafize Kılıç 2

Annemin beyazlayan saçları beni ne çok üzerdi,
Sabaha çıkmadan ölecek diye bütün gece üzülürdüm ağlardım...
Oysa ölüm sebebi beyaz saçları değilmiş! Yıllar sonra anladım.
Ah anam ah sen bir melekmışsın.
Nede sabırlı bir melek herkese gülümserdin...
Hüzünlerin içinde gizliymiş, saklardın.
Nede sabırlıydın, nede sessizdin
her cefaya - şükür bunada şükür - derdin...
Bu da Allah’dan ne diyeyim derdin.
...............................
İki yavrudan ayrılmak kolay mı?
Kim dayanır, hangi yürek yanmaz ki?
Şimdi herkes ana baba olmuş
“seni anladık” Yavrularını geride bırakip seni kopartmışlar Canını yakmışlar, derinlere kadar
Yavrularini söke söke almıslar elinden.
Meğer ölümün beyaz saçların değilmiş anam
Sebeb olanların ciğeri yansın…
Dilerim Allah’dan
sana mükafatını orada versin
Sabırlıydın, sabredendin... Bu da geçer derdin. Nasıl geçirdin o gunleri anam?
Ozlediğin yavruların orada koynunda olsun,
sonsuza kadar koklar durusun...
şimdi anlıyorum göz yaşlarını,
-ne oldu - derdim -neden ağlarsin gene- derdim...
Nereden bilirdim, anne değildim!
şimdi benimde canım yanıyor...
Ne çok çile çektin yavrularından uzak
ana kucağından boş...
Kokuları sinmişti yorgun bedenine
Sebeb olanların ciğeri yansın.
Sesini kimse, kimse duymadı...
Meledin durdun kuzularına ah anam ah!
Hiç mi yanmadilar, acımadılar, anayı yavruyu nasıl ayırdılar?
Yıllarca kor alevde ciğerini dağladılar.
Nasıl bir ayrılık, nasıl bir acı?
Anasının koynunda yatmayan yavru,
ana kokusuna hasret ceylanlar...
Ateşe düştün yandın.
Nasıl çileymiş bu, nasıl aci?
Kor olmuş yanmişsin cığer parem anam...
- şimdi düşündükce canım yanıyor -
sebeb olanların ciğeri yansin
demekden baska birşey elimden gelmiyor...

Gurbet Melegi