Beyaz rengiyle ölüm Şiiri - Mehmet Göksu

Biliyorum,
benimle konuşacak
kimse yok burada
Soğuk ve beyaz bir örtüden başka
Bir nokta gibi yalnızım
Bu süt zemini çarşafta…
Ve iki dudağımın arasında
alfabem gittikçe daralıyorken
Zaman,nasılda inceliyor
göğün bağrında.
yine de
dimağıma saplanmış
iki siyah nokta
aşkın gururunu yaşatıyor bana
ama,
gözlerimde bir uyku
durmadan ölüm ile olan kadim
dostluğunu hatırlatıp,
masum maskesiyle
bedenime bir alacaklı gibi sızıyor.
Şimdi,
nasıl siliniyorsa
Tipideki en son ayak izlerim
öyle siliniyor
dimağımdan ömrüm.

Son Gemi dergisi temmuz 2019