Beyaz önlüklü pamuk hemşire

BEYAZ ÖNLÜKLÜ PAMUK HEMŞİRE

Yanıbaşımdasın gelmek üzereyken ölüm,
Sanki baş ucunda gülen dermanlık beyaz sümbülüm,
Son diye hatıra defterini imzalarken,
daha zamanın var diye senle çözülür kördüğüm,
Düşünce eline canandan daha emniyetli bir ömürsün,
Yolumun üstüne dikilen kötü taşlar,
Hep senin o beyaz ellerin ayıklar,
Acılar içinde yagmur gibi dökülen yaşları,
Çaresizlik acısına ilk sen indirirsin o kara kaşları,
Sararıp solan yüzler seninle aydınlanır,
En ümitsiz zamanda şevkatin dalgalanır,
Nur işlemeli elinde dogar,
tan yerinden sabah güneşleri,
Devalık hastalar şen dolu sesinde hayat bulur,
Gövsümde karanfiller bir anda solmuşken,
Gözüm dostlarım ecel yolumu beklerken,
Kabrime varmaya,cesedime kefen hazırlanırken,
sen varsın yanıbaşımda,
Sensin hayat verenim baş ucumda
Tadına tarifliğimde var acizlik
Yanıbaşımda saadet ve neşeyle doldu,
solmuş dudaklarında şifa suyu,
Etrafa neşe saçan sevecen gülüşlerin,
Bembeyaz açan çiçeklere benzersin beyazlar içinde,
Sevimliliğin merhamet çiçegin,
Hep aynı terazinin gözünde,
Bazen çaresizlikte,bazen tesellide,
İnsanlıgın yanı başındasın o günlerde,
Sen bazen hayatın en başında
Müjde tadında sevindirirsin eşleri,
Bazen ömrün bitim noktasında
Sevecen hürmetkarlıgınla teselli edersin yetimleri,
En son varlık diye kalpleri feteden,
İşte sen o
Beyaz önlüklü pamuk hemşirenin kendisisin

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR