Beyaz mı? Şiiri - Veysel Karani Tabak

Bir beyaz vardı aylar öncesi
Tüm dertlerine rağmen gülerdi
Sever di hayatı hayal de olsa
Bir tek gelecek için umudu yoktu

Gözleri parlardı görününce görünce
Sohbetine doyulmazdı anlattığı dinlenir di
Güzelliği ile seyrettirir di kendini
Sevdiklerine bağlı dı ölürcesine, ölürdü

Bir gün geldi gitti uzaklara, düştü tuzaklara
Mutsuzluğunu gömdü yüreğine, hayatını
Verdiği tüm sözleri unuttu, kendini avuttu
Düşünmedi başkasını kesti nehirdeki suyu

Bir beyaz vardı aylar öncesi parlaktı
Bütün derdi biraz huzur biraz sevmekti
Severdi hayatı hayal de olsa gülerdi
Tertemiz beyaza siyah karıştı grileşti.

O beyaz ki dönmez eski rengine
Onun kaderi yazılmış on yıl önce
Huzur mu, mutluluk mu hepsi verildi eline
Beyaz mı Mavi mi yenildi yüreğine.

Ben Mavi’yim umutlarım la yaşarım
Umudu olmayanlara şaşarım, umut aşılarım
Çözüm yoksa giderim annemin ocağına
Düşürmem kendimi, umutsuzların kucağına

Türküm doğruyum özüm dürüstlük
Pazara kadar değil, mezara kadar bende ki dostluk
Veysel gider adı kalır, kalanlar ağlar
Doğanın tüm renkleri ağlar, beyaz ağlamaz
Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar

VKT
23.08.2008