BEYAZ KAN
Yıkılmış bir kent gibiyim, duvarlarımda kurşun izleri, caddelerimde sessizlik, ruhumda yarım kalan haykırışlar.
Yüzümde aşk, gözümde isyan… Bir yanım savaşla yanıyor, öte yanda barış usulca fısıldıyor: “Artık bırak...”
Sırtımda ağır yük, elimde barut kokan demir... Hayallerimi kendi ellerimle gömdüm toprağa.
Bir gün adalet için, bir gün özgürlük için yürüdüm... Ama elimde sadece bir silah vardı; sesim dağların yankısında kayboldu.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta