Beyaz Kağıtlara Su Diye Koş

Kağıttan gemiymiş kalbin, içine şiirler yüklediğim
Ansızın gözyaşıma saplanıp battı
Dilin keskindi, bize dair tüm düşlerimi kesti biçti
Kalbimdeki, bize doğacak şiirleri kürtaj etti
Sen, bir dağ olup indiğinde sırtıma
Daha yeni doğmuş şiirim de kucağımda idi
Ben can çekişirken, şiir son nefesini verdi
Ben ona güneşi giydirip, aşkla büyütecektim
Çocuk kalbimi üstüne ah ile örttüm
Acısı, tüm şiirlerimizin ocağına ateş olup düştü
Ne kadar dize varsa sana aşk diye yol ettiğim
Gözyaşımı benzin diye alıp, kibriti alıp
Tek nefes koşup yakmaya yeltendim
Kalemim ve aşkım bendini çekti
Asi yüreğim bendi de yakıp yıkmak istedi
Çocuk kalbim yapma diye seslenip önüme geçti
Benim gibi, beyaz kağıtlara su diye koş

Kalbim, buluttan beyaz kağıttı, hep hüzne akardı
Ağrılı bir akşam üstü dili duaya alındı
Aklının ucundan dahi geçmeyen merheme el açtı
Güneşli yağmur olup harf harf aşka alındı
Etten kemikten çıkarılıp ruhumla yakıldım
İki cihanlık aşktı, iki omuzuma yüklenmiş sınavdı
Bu aşk ateşten ummandı, içime sığdıramadım
Beyaz kağıtları kalbime su diye sardım
Yüzüne, çuvallar dolusu şiir buğday serptim
Sadece biz değil, tüm kuşlar nasiplensin dedim
Sevgi ekip sevgi biçtim, her bir damlası yürek terim
Sen bir yorulduysan, ben bin yoruldum, yoğruldum
Kalbimde ekmek olup, avucumdaki duaya koktum
Bu aşk sevgilinin hikmetiydi, velinimetimdi
Bir kırıntısı dahi ziyan olsun istemedim
Yere döktüğün gözyaşımı dahi bir bir topladım
Benim gibi, beyaz kağıtlara su diye koş...