Beyaz Kağıt Şiiri - Hafsa Zeynep Temiz

Sen,benim kalbimi bir kağıt parçası sandın.
İlk bembeyazdı,tertemizdi.
Gözün gibi baktın ona.
Yazmaya kıyamadın,atamadın.
Ama sonra birşey olmaz diyerek noktalar koymaya başladın.
Noktalar virgül,virgüller ünlem işareti oldu.
Sonra soru işaretleri yerleştirdin.
Ve karalamaya başladın beyaz kağıdı
Eğlence için,gülmek için ve yaralamak için...
Başardın da zaten.
O bembeyaz kağıt artık kapkara
Buruşturup koydun bir kenara
Gözlerinden yağmur yağdı
Geri almak istedin,düzeltmek istedin
Silmeye çalıştın karaladıklarını
Ama silmeye çalıştıkca daha da mahvettin
Ne olur dokunma artık
Daha da mahvetme herşeyi
Farzet o beyaz kağıt hiç senin olmadı.
Hiç korumadın,hiç görmedin
Git artık sahip gücüm kalmadı yeniden silinmeye...