Beyaz İpek Mendil Şiiri - Ömer Faruk Baykal

Çocuktum,haşarıydım,
Yaşıtlarımla okula başladım.
Bez bir çanta,
Sekiz köşeli pembe bir kalem,
Silgi ve alfabe tüm donanımım.

Hayatımda aldığım ilk hediye,
Eli sıkı babaannemden,
Okula başladım diye,
Beyaz ipek mendil.

İlk günden fark etti beni,
Sınıf öğretmeni,
Birinci derste,
Sınıfın huzurunda,
Bir güzel benzetti,
Bende hak etmiştim hani.

Hasan ortada,
Saadettin bir uçta,
Ben bir uçta oturmaktayız sırada.

Bir gün, önümde oturan roman kız,
Resimli bir dergi getirmiş,
Adı,”Küçük Çoban”.
İstedim hemen,
Dergi bana uzatılırken,
Hasan kaptı elimden.

Benden çıkan bir yumruk,
Hasan’ın burnundan akan kan,
Öğretmen görebilir her an.
Elim siyah önlüğümün cebine gitti,
Beyaz ipek mendil,
Ben kullanmaya kıyamadan,
Hasan’ın burnuna oldu tampon.

Senelerce Hasan’ı görmedim,
Ne kavgalar ettim,durulmadım,
Kimlerden nice hediyeler aldım,
Değerini bilmedim,
Hasan unuttu mu bilmem ama,
Ben beyaz ipek mendili unutmadım.

(15 Aralık 2006)