Beyaz Güvercin.. Şiiri - Ali Fikri Karad ...

Bu ayrılığımızın kaçıncı asrı?
Kalbimi Senden kurtaramadım,
“Bitti” dediğim her anda yüreğim bende olmadı
Bir türlü unutmayı başaramadım...

Ne doğan güneşte ısındı kalbim,
Ne de Sensiz gelen ay, gecemi aydınlattı!
Yokluğun dünyamı karartıyor
Sevdiğim şarkıları çalmışlar,
Ve Seni her hissedişimde adına şiir yazdım
Esaretin dağ gibi benliğimde,
Ben Seni hep içimde yaşattım…

Sen benim damarımdaki tek kavgam,
İlk içkiye başlayışım ve ilk kaçamağım,
İlk kez olanları umursamadım
Ve bir o kadar hayata yeniden bağlandım…

Korkum; bir çok şeyden
Hayatımı silişim, yeniden başlayışım
Her yerde “ilk” derdim
Ve ilk göz yaşlarımı Sende akıttım
Bilmeni istediğim bir şey daha var;
“Sen ilk ve son aşkım”...

Vazgeçmek yok artık,
Yarım kalan şiirlerim olmayacak
Ve ben Sana kara gecelerimde değil,
Güneşin gönlümü aydınlattığında yazacağım…

Kalbim ıssız bir liman gibi olsa Da
Ne çıkar dalgalar dövse de beni
Yeni bir gemi yanaşmasa Da
Düşlerim yüreğime hapsolmuş gibi
Mahkûm kalışım
Sana her gelmeye çalıştığımda
Prangalar bağlayışım
Yorgunum, çaresizim amma
Bir gün bu zincirleri kopartacağım…

İnatla direneceğim Seni benden alan kaderime
Her gidişin bir dönüşü olmalı
Şimdi hastane odasında olsam bile
Sana bu gönül şiirler yazacak
Bekleyeceğim;
Ömrümden ömür de alsa
Yağmurlar kurşun gibi yağsa Da
Ben musalla taşında olmayacağım!
Bekleyeceğim, direneceğim
Seni o kadar çok sevdim;
Haydi… Haydi durma coş yüreğim umutlar aydınlansın
Mutlu günlere inanan beyaz güvercin havalansın…!