Beyaz güvecin Şiiri - Metin Yurtsever

Uykusuzlukla kıvranırken,
Anladım ki yine
Gecenin hüznü vardı üzerimde.
Kalktım seyretmek için geceyi,
Açtım ay ışığı altındaki penceremi.
Sonra birden
Bembeyaz bir güvercin kondu,
Açık perceremin yağmurluğuna.
Gözlerine baktım, sanki;
Korkup ürkmüştü birisinden
Şevkat göstermek istedim, o an
Geri çekildi, uçmadı ama,
Birden o ilginç gözlerinde
Çok şey ama çok şey okudm.
Sevmişti, aşık olmuştu anlaşılan,
Gözleri,pırıl pırıldı.
İnsancıldı, sevecendi,
Çünkü paktı tüyleri.
Ya o suskunluğu yok mu..
Büyülüyordu insanı.
Bu düşüncelerle bocalarken ben,
Birden selam verir gibi,
Eğdi başını.
Açtı kanatlarını süzüldü.
Aya doğru.
Kaybolurken gözden
Onun düşünceleriyle ben,
Baka kaldım arkasından.
Ve o gün bu gündür
Hep pencerem açık uyurum
Belki gelirde,
Onu daha yakından tanırım diye...