Beyaz Gül Şiiri - Şair Odesus

koş, durma, tepelere
rüzgarın kanatlarına takıl
bakarken şehre
tüm uçurtmaların iplerini kes bir gece önceden,
çocukların esaretinden kurtar onları
tepe ve sen kal orada
bir de sana gelebilen uçurtmalar olsun
bırak kalsın şehir ayaklarının altında
uyuyan gölgelerle uğraşma hiç
esaret altındaki bedenlerle
koş, durma, haydi tam zamanı
legosal kurulu kutu yaşamlardan
ya sınırsız ol yada sınırlarını kimsenin hesap edemeyeceği
kadar geniş çiz
herşeyi al orada özgürlüğe dair
bırak saçların uçurtmalarla sevişsin
araya girme şimdi
bırak sadece rüzgar fısıldasın sana
hayatın gerçeklerini
uzak hayaller getirsin çöllerden
kırlardan, buzullardan, yaşama dair
koş, durma, tepelere
kendini bıraktığın yerde bulursun, belki
çıkabilirsen şehrin üzerine akıttığı çöplerden
koş, durma
nefesi ensende halen ve sen
bekliyorsan beyaz atlı prensini halen pencere önünde
bilesin ki o, yaşlı yosmaların çerezi oldu barlarda pavyonlarda
koş, durma, tepelere
rüzgarın kanatlarına takıl
tüm uçurtmalarla birlikte
yeni bir yaşama atıl