Çıkmayan fil, insan içine
Parka gitti o sabah yine
İsimsiz bir zarf buldu, beyaz
Tahterevallinin üstünde
Rengi tuttu diye yırttı ucunu
Tembihle dolu bir mektuptu
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta