Çıkmayan fil, insan içine
Parka gitti o sabah yine
İsimsiz bir zarf buldu, beyaz
Tahterevallinin üstünde
Rengi tuttu diye yırttı ucunu
Tembihle dolu bir mektuptu
Annesindendi gerçekten de
Okumaya daldı saati unuttu
Yükselince güneş ufukta
Doluştu çocuklar parka
Griye döndü filin derisi
Tarihe gömüldü bir tür daha.
Kayıt Tarihi : 17.11.2006 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!