Beyaz Bulut Şiiri - Şerife Çoban

Gökyüzünde nasıl da pamuk gibi durursun,
Sen şeker mi, pamuk mu, yoksa su musun?
Durmadan değişerek türlü şekle girersin,
Beyaz bulut sen ne mükemmel bir şeysin.

Bazen benzetiyorum; bir atlıkarıncaya,
Bazen dönüşüyorsun sanki bir tabancaya.
Bazen de benziyorsun körpecik bir kuzuya,
Beyaz bulut ben sana bakmaya doymuyorum.

Bazen kırlara çıkıp babamla geziyorum,
Doğada uçurtmayla coştukça koşuyorum.
Babamla bulutları seyredip sayıyorum,
Beyaz bulut ben sana hep hayran kalıyorum.

İşte şimdi dönüştün bir küçücük arıya,
Ani bir manevrayla dönüştün arabaya.
Şimdi de benziyorsun bağıran kurbağaya;
Beyaz bulut ben sana bakmaya doymuyorum.