insan toprağa yaklaştıkça daha çok benziyor toprağa
ağacın sararmış yaprakları gibi
hiçbir teselli gönlümün sesini susturmaya yetmiyor
çaresiz kalıyor bir anlık avuntular
hazan mevsimlerinde
beyaz zambak en ücra köşelerde açıyor bazen
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız