Beyan-ı Hâl Şiiri - Ersen İbiş

Güneşler doğar, güneşler batar
Kalleş bir aymazlıktadır ufuklar
Yanıbaşında bir çark
Biteviye dönmektedir.
Bir değirmen taşı.
Aşinadır artık
Yüzgeri koğuşları.
Dallardan çekilen hayat usaresi,
Pıhtılaşan kanın
Mağlubiyetlerle…

Belli değildir artık hiçbirşeyin
Ne sonu, ne de başı.
Bir kuşun ötüşünde
Binbir heyecan dalgalanır
Yahut solan bir gülün ardından
Binlerce dram tüllenir.
Duygusuzluğun karlı dağlarında
Unutulan biçareler
İfadesiz labirentlere gömülür
Ruhuyla manasıyla.
Sağanak yağmurdur hüzün
Yorgun turnaların içtiği.

Coşkun bir suyun alıp götürdüğü
Düşlerdir senin bildiklerin
Ve kesilir.
Bir renkli görüntüden ibarettir hayat
Kesilir ah çatlak bir kahkayla…
Düşler kesilir, mana intihar eder
Muhteva niçine sığınır
Nasılın tahkikatıdır bakiye
Faydasız!
Yüreğinden düşen bir alev topudur
Kanlı denizlere.