Şimdi dua vakti gecenin,
Dinlesin bizi yer, gök, kainat
Açtık ellerimizi en sevgiliye,
Af dileniyoruz,sahibimiz Hak!
Bağlamayın yolları,hor gözlerle bakmayın!
Tabutun tahtasına vurmadan başımızı
Yürüdüm, yürüdüm,artık yol bitti,
Öyle kalakaldım bir sokak ortasında!
Umdukça gün be gün umudum bitti,
Kalakaldım sessizlik kuşatmasında…
Susarken bir köşede, günahkar çocuk gibi
Zorlu günlerin karanlığında
Loş ışıklarda yağmur damlası
İçime açan hüzün çiçeği
Mor menekşemin yalnız solması
Dua gibiyim hüzün dilinde
Şimdi gitmek zamanı bu diyardan
Sen yolunu umuda çevir çocuk
Sapan taşını bırakma elinden
Yiğitler şanıyla gömülür çocuk!
Yağmalanmış ülken evin meskenin
Yan yana koyduğum bir sürü harf yığını,
Düzgün bir cümle olmaya yetmiyor!
Ne iyi güneş doğuyor hala, her sabah,
Oysa, bütün güzel şeyler, bir çocuğun gözyaşında yitiyor!
Yan yana koyduğum bir sürü harf yığını,
Yüreğimi söylemeye yetmiyor...
Bir duadır gönülde söylenir de nakşolur
Binbir sitemle gelen durulur da aşk bulur
Onbinleri sığdırır içine engin sedan
Her çehrede gül biter İstanbul dediğim an
Birileri bir şeyler anlatıyor başımda,
Nerdesin, arıyorum uslanmaz telaşımda!
Koşuşuyor saatler, gün geceye yaklaştı
Artık gelemezmişsin, girmişsin sonsuz yola!
Birileri, evinde,oturduğun kanepeye kurulmuş,
Şimdi susacağım kelimeleri bir bir,
Ki kelimeler, hiç bizli değil…
Suretler giyinip gülümsüyorlar,
Susuyoruz biz, kelimeler biz değil!
Dostunun dostuna serzenişidir
Ölü müdür yüreği dost yüreklerin?
Duyup yetişmezse can feryadına
Kırılıp küsmez mi dost dediklerin?
Ne hale gelmiş bu çelişki düzen?
Ben Iraklı bir çocuğum
Her yanımda yiyirmişlik,her yanımda çaresizlik
Ama yenilmek yok bana
Bitene kadar canilik
Ben Iraklı bir çocuğum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!