Beton Zorba Şiiri - Ömer Can Kaplan

Kusursuzdur şehirlerin cılk yalnızlığı
Susayışa benzeyen suskunluğu insanın
Yufka yüreklerin cürümsüz cahilliği
Andırır halı altında inatçı bir lekeyi
Göğe doğru şartsız uzama sevdalarıyla
Bungun sabahlarda gülüşen çocukların

Bir anne yüz çevirince evladına
Soğuk evlerde uykusuz geceleri
Acıya susturur bedenleri rüzgar
Fırsat kollar iğrentisi şehrin
Yarınca göğü yağmur sancılarıyla
Hatırlatır inen yolcuyu metruk gar

Akşam ezanlarının kudsiyetiyle
Silkinir uzaklara bakınca gözlerim
Daha bir kedi sevesim gelir sokaklarda
Kabarır iştiham somun kokan sofralarda
Bekaretiyle kalmış omuzlara nefretim
Artar akşam ezanlarının kudsiyetiyle

Ey huzur loşluğuna küskün şehir
Dudaklarına payam çiçekleri serpeyim
Bitirme sundurmalarda toy aşkları
Göçen kuşları durdur kardeşliği getir
Badısabalara barıştır tekinsiz ağaçları
Dudaklarına payam çiçekleri serpeyim