Beton Manifestosu

BETON MANİFESTOSU
Bir boşluk,
Betonarmeler
Kafası kesilmiş canlar,
Kafası yetmezmiş gibi
Kanadı ve kolları kırılmış
Toprak, çakıl taşları ve paslı demirler

Her yer değişiyor
Her şey eski samimiyetini kaybediyor
Doğa bütün güzelliğini yitirmiş gibi
Yitiriliyor

İnsan,
Bir elinde kibir
Bir elinde kan,
Bir yerlere
Kazıyarak geldiğini söyleyen
Kazma eylemini
Bu denli kaotik, vurdumduymaz
Gelecekten habersiz şekilde yapıyor.

Dün kafa dağıtmak için gittiğim 'mesken'de
Parmak uçlarımdaki sararmış tütün ki
Buna şahit
Bütün güzelliğini yitiriyor,
Yitirtmiş insanlar,
Her yere kazıklı betonarmeler dikiliyor,
Benim meskenime de hapishaneler dikilmiş
Mahremiyet, yuva, kuşlar ve gelecek diye adlandırılan
Öyle ki
Geleceğimizi bizden daha çok yıkan kimse de yok
Göğsümüzün söyleyemediklerini
Yeşil vadilerde,
Çam ağaçlarının içinden
Osuruk çiçeklerin olduğu doğada
Hiçbir çaba sarf etmeden söylerdik
Söylerdim.
Susarak, yeşil, canlı cansız kuru otlara anlatarak
Dökerdim içimi
Oysa ben betonarmelerin içinde sıkılmışken kaçıp gelmiştim doğanın kucağına
Şimdi
Betonlara söylemek zorunda kalıyorum, kalıyoruz.
Ve amansız,
Ve çaresiz, çözümsüz
Boşu boşuna.
Sonra gidip diplomalılara kabuk tutamayan yaralarımız için medet umuyoruz,
Neyse ki evimiz var
Neyse ki yuvamız
Neyse ki bacası tutuyor
Neyse ki kuşlarımız yuva da
Uçup gitmiyor,
Huzursuz, kavgalı, çığlık çığlığa kalmış kuşlar
Bir kara kutuya müptela olmuş kuşlar,
Kanatlarına yapışmış bir kablo
Neyse ki kuşlar uçmak istemiyor yuvadan
Uçmaz mı?

Böyle kendine kıyan başka bir manifest var mıdır?
Sırf bunlar için doğanın bütün güzelliğine kıyan.
Yazık!