Beton Dökmüşler Şiiri - Hasan Arpaci

Vicdanım haksızlık cenderesinde,
Sıkıldıkça derin uykuya dalar.
Her gün umutların penceresinde,
Beklemekten uzun kaygıya dalar.

Bazende merhamet yokuşlarında,
Aşığın maşuka bakışlarında,
Baharda suların akışlarında,
Beni görüp bir de saygıya kalkar.

Kadere misafir olmuş erenler,
Erenlere saygı duymuş bilenler,
Onun için çalmış bazen sirenler,
Soyanlar aslını sormaya kalkar .

Bilmezler bu kadar acıyı çeken,
Sabır ırmağında çarksız değirmen,
Olsa da geleni tuzla buz eden,
İlahla bağımı bulmaya kalkar.

Ah… bir bilse ,neden ? merhamet ölmüş,
Akılsız şeytanlar kimi sömürmüş,
Gönülden kovulmuş nere sürülmüş ,
Kalanlar gerçeği kovmaya kalkar.

Hasan’ın kalbine beton dökmüşler,
Kalıbına çivi çakıp bükmüşler,
Kanunsuz kuralsız sanıp sökmüşler,
Bana da çok hesap sormaya kalkar…

Hasan Arpacı