Beter İnsanlar Şiiri - Veysel Şimşek

Yazık birbirini yiyen yiyene,
Hep bana hep bana diyen diyene,
Bu nesilin güveneyim neyine,
Kurt ile koyundan beter insanlar.

Yerse içerse kuyruk sallayıp durur,
Çıkarına ters düş küfür savurur,
Bitmiş sevgi saygı kalmamış onur,
Kurt ile koyundan beter insanlar.

Mülke düşkün ister hazır ziyafet,
Adamı adam etmez kılık kıyafet,
Sanmam bitmez bu rezillik bu iffet,
Kurt ile koyundan beter insanlar.

Uğraşamam iki ayaklı kapı itiyle,
Yola çıkmam kör şeytanın atıyla,
Dikdur sakın kötü olma kötüyle,
Kurt ile koyundan beter insanlar.

Bizde bitmez çoktur koyun sürüsü,
Küçük büyük ufaklısı irisi,
Ölen öldü azgın kalan dirisi,
Kurt ile koyundan beter insanlar.

Bende içinde nefse düşkün aç gözlü,
Haddin bilmez kem dillidir tok sözlü,
Nefret ile kini kalbinde gizli,
Kurt ile koyundan beter insanlar.

Bunu yapan yine beyle bayandır,
Gerçek sözüm gören gözüm ayandır,
Can veremez ama cana kıyandır,
Kurt ile koyundan beter insanlar.

Veysel derki nankörde yoktur Din İman,
Bu azgın nesilden bıkmışım aman,
Ancak aklı başına gelir birisi öldüğü zaman,
Kurt ile koyundan beter insanlar.