Bet Bereket Şiiri - Seyfi Karaca

Uzun yol bilinmez yolculuksa
Cirpinislar icinde kimildayip oynayan
Yavru bir körpelikse, kanatlarinda yagmur günes ask vardir
Kumsalda deniz dalgalarini oksayan pusulasiz gelgitlerin
Kendini dogdugu hayatin koluna kucagina atarak uzanmis toprak gibi
Bahcesi bagini sorsan da belki kimseye söyleyemez
Cünkü sevgi saygi tutulmalarinin sonsuzluk kainatinin
Hic bir cevher cekmecesinde tartisi ölcüsü grami kütlesi olmayan
Sirrina müskül dügümdür, dengine baglandikca
Zindanda yillanmiscasina isiga gölgeye kök salip dal veremeye
Kime ne müjdesi verecegini bilemeyen
Burdan gidenle orda duran bir degildi tabiki de, ki eger
Duygusunu yitirmis, közünü atesini kaybetmis
Sevdasi sönük yanginlarin külüne kalmis tükenmisse
Giden kisa mesafelerin duran nokalardan cok sey yasayip gördügünün
Hele de ask yüklüyse cevherinde, cünkü yag deyince yagmiyor ki
Damlayarak servetini bölüsen yagmur bereketinden huzurun sesi
Mutlulugun nefesi, cünkü dalgaya gelmeden, kuyuya düsmeden
Tongaya tuzaga basmadan
Hasret ve hayranligin kutlu diyaridir
Süsledigi coskunlugun gücü kudretiyle
Bagini itibarini koparmamis
Bütün acilari ayriliklarin kavusma sevincine adayip donatarak
Yarasinin sirrindaki derdin sahibine götürüp erdiren inceliktendir
Askla birlikte besleyip büyüterek herseyi
Yagmur günes
Bet bereket..

Subat / 22