Besmele Şiiri - Ahmet Mahir Pekşen

Gökler yerle birleşmiş, ufuk çizgisi kayıp,
Örttü solgun bahçeyi, kışın koca abası.
Her melek bir taneyi indirir yakalayıp,
Ne müthiş şu karın toprağa merhabası.

Yaşamamış gibiyim sanki geçen şu yazı,
Yağan kış çiçekleri, koru Rabbim nazardan,
Nasıl çiğnerim nasıl, ben bu masum beyazı?
Adımlarım korkmaz mı bir ilahi azardan.

Yeniden doğmak için, sana kucak açmış bağ,
Sanırsın ki, yok artık, dirilişin gelesi,
Bir kelebek sanırım, üstüme üstüme yağ,
Kuşat beni ne olur sonsuzun besmelesi.

Yer başka ve gök başka, bambaşka bir demdeyim,
Bir bebek yüreğinden, belki daha aksın sen,
Sağım solum sarılmış, bir ulvi alemdeyim,
Saçımda anne eli kadar yumuşaksın sen.