Beşir Şiiri - Berke Kuştepeli

Şu evde Beşir adında bir adam yaşardı
Buraya gelenlere korku ve dehşet saçardı
İnsanları hiç sevmezdi
Hep yalnız kalmak isterdi

Çocukken babası onu çok dövmüştü
Arkadaşları onu çok dışlamıştı
Maddi durumu da çok kötüydü
Bazen bir dilim ekmeğe bile muhtaçtı
Dersleri iyiydi
Ama öğretmenleri onu çok dövmüştü

Gençken iyi bir üniversiteden mezun olmuştu
Artık iş hayatına başlama zamanı gelmişti
Bir işe başvurmuştu
Ama torpillilerden ona sıra gelmemişti
Yolda kavga eden iki insan görmüştü
Ayırmaya çalışırken polis gelmişti
Onu da kavga ediyor zannederek nezarete atmışlardı

Artık Beşir'in dünyaya, insanlara inancı kalmamıştı
Bu bulunduğumuz dağa yerleşti
Yerleştiğinden beri burada yalnız yaşadı
Aslında insanlar içinde yaşarken de yalnızdı
Ve burada yalnız öldü