Beş Sarhoş Şiiri - Hasan Arpaci

Hayır sever biri toprağa attı,
Tanrı sonra fidan diye yarattı,
Güneşle,havayla,suyla donattı,
Büyüdüm bir ulu küheylan oldum.

Filiz ken keçiler gelip yesede,
Yedikçe tadıma leziz desede,
Yırttık gene sans’tan bütün celsede,
Büyüdüm bir ulu kör duman oldum.

Dallarımı odun diye kestiler,
Dereler de hava atıp estiler,
Isınırken hayvan vari sestiler,
Kaderime bağlı ağlayan oldum.

Gövdemi hızarla yere yıktılar,
Parça parça edip tır’a tıktılar,
Şeride vererek hızar yaptılar,
Ömrüme karalar bağlayan oldum.

Bir marangoz aldı işledi beni,
Masa yapacakmış şişledi beni,
Vitrine koyarak fişledi beni,
Elleri dilleri anlayan oldum.

Beş sarhoş alarak götürdü demek,
Kolay mı onlara masalık etmek,
Bundan sonrasın da sarhoş dinlemek,
Zor iş be Hasan hep ziyan oldum.

Bacağım kırılsa atsalar beni,
Yanda hurdacıya satsalar beni,
Bir fukara alsa yaksalar beni,
Fotosentez yapar derman olurdum.

Hasan Arpacı,2018,Ataşehir