Beş Parasızdım En Uzaklarına

"o kendini biliyora...ithaf."

-Hayalinin Lorduydum

1…

sihir gibiydi, şiir gibiydi, anlatılmaz gibiydin

kokusu iksir gibi, huyu yüreğin gibi, bütün gibiler gibiydin

büyüleyici an gibi, anlatılmaz ancak yaşanır sen gibiydin

‎ kor gibi yanışın kavı gibi sahiden karsılaşışın alevi gibiydin

adı konulmamış şanı duyulmamış, aşkı bitmemişliğin gelecek gülüydün
koşturan demlerin vardı akrebimde
y’elkovanlarımı serdim uğruna
içimizdeki çocuğun doyumsuz zamanına saliseydin
içimizle başlardı koşu
gözümüzle son bulurdu hoşu

2…

kıyım, yalnızlıkların giyotinlerinde sana kesilen ben
yetmemeliğin memelerindeydi aşk ağzım
yetti ilklerini emişim

özlemleri delercesine geldi hazırlığım
şeffaf suların yazısında yazıldı yazgılığım
yaşamadıklarımın gelini gibi geldi içtenliğin
yaşadıklarımın çentiğine ömrünü ekledi ihtiras
unutanların ummanında yıkadın her şeyimi
suretimin aşk haritasında selvi kent oldun
yaşamak ve sevmek bedava, yalnız uzaklar paralı
ve beş parasızdım en uzaklarına
yakınlaşmanın zenginiydim, yakınım senken

kendime bir yakın seçtim en sevdiğim senden
hiçliklerin harçlığını varlığına ödedim
gayrı hoşluğunun lorduyum
aynı satırda yatıyoruz imgeler senden yana
uçlarımızın yazdığı yanışın algı defterine kanıyorduk
birleşmiştik bütün umutların ummanında
beyazı en beyazlara boyatan iyilerin melek tanıydık
gök ile aşka yakın secdelerdeydik
temiz duyguların makinistiydim seni taşıyordum en temiz özüme
son bakışının istasyonunda inmiştik sevda kentine
sevmiştik demek
varmıştık demek