Beş çok bilmiş adam. Şiiri - Mehmet Tunçer

Hey be..
Daha dün gibi aklımda
Yazılıdan sonra girdiğim mülakat.
Karşımdaki masada beş çok bilmiş adam
Suratlar asık,ikisi gözlüklü
Hepside kravatlı ve orta yaşlı….
…..ama ben on dokuzunda…
Bende titreme nöbeti
Ayaklar fora sandalye kenarına.
Sakin,sakin anlat bakalım dedi biri
Ben dedim…
Bir diğeri bak dedi sonra söylemedi deme;
İşimiz hem ağır,
Bir o kadarda tehlikeli
Olursa da gideceğin yer
Uzak illerden biri.
Tamam dercesine salladım başımı.
Yani gidecek misin dedi bir diğeri
Giderim dedim tabiî ki giderim
Kars,Ardahan,olsun varsın Tatvan.
Ortada oturan babacan tavırlı adam
Bak oğlum dedi iyi düşün
Şimdi bekarsın ama yarın evlenirsen
Hanımın gelmez ise oralara seninle
Gelir dedim gelir var hazırda dediğiniz gibi biri
Benim gibi hem fakir hem deli…
Şansa bak be dedi en gençleri
Beşinci sıradaki şairin biri
Yok be hocam dedim
Ben kim şairlik kim
İşsizlikten gelir ilham perileri….
Boşuna başkan olmamış adam
Ellerim masanın altında kenetli
Göster bakalım ellerini dedi
Utana sıkıla koydum masaya
On parmakta on üç yara
Bir kaçı kabuk bağlamış
Bir kaçının görünür irini
Bir o kadarıda yeni,
Yani çekiç darbeli…
Gözler fal taşı,yüzler üzgün…
…Beş çok bilmiş adam göz göze geldiler bir an
Aynı anda tereddütsüz attılar imzalarını
Tamam oğlum dedi Özcan başkan
Git başla işine
Ama beş sene tayin isteme…
Hey be…su gibi aktı yıllar
Dolaştık onca yıl diyar, diyar
Şimdi ise:
Dengimiz toplu hazır dolapta
Gün saymayı da bıraktık artık
Asker misali teskeremiz cebimizde
Var ufak tefek meselemiz
Onlarda çözülürse hayırlısıyla
Kahvede okey oynayacağız arkadaşlarla.
İş saatinde işe
Hele, hele gece vardiyasına
Başkaları gitsin bana ne
Ben takılacağım ufak,ufaktan internetime…