Mesnetsiz..
her yangından
bir yakınma artakalıyor
mesnetsiz suskunlukların ucundan
bir âh devriliyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İlk bölümde şairin sırtı yokuş..
İkincisinde hayatın 'anlamsız sabahlar ve akşamlar seramonisi olduğu' ..
Üçüncüsü hüzün seansı.. ardı sıra dünyevi hayatı uhrevi olana düğümlemek, kısa bir pasajla ancak;
şairin öldürdüğünün aşk olduğu anlaşılmakta son kısımla.
Son bölümdeki umutsuzluk düşündürdü beni. Ki yazarın ve şairin devrimci olması gerektiğini düşünüyorum. Aklıma Chequevara'nın olumsuzluk ve umutsuzluk üzerine söyledikleri geliyor.. diyorum ki:
Şair; en olumsuz ortamda olumluyu bulup, umudu yeşertendir..
Şükrü Özmen'in kalemi kalitelidir.
Oldukça başarılı bir şiir.
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta