Berzah-ı Harîk Şiiri - Yorumlar

"... Biz ki ellerimizi toprağa ayarladık
Toprak da bize sabrını bağışlayacak"

Kamil Eşfak Berki

Çokça tebriklerimi bıraktım sayfanıza
Dengi Hanım sevgiyle...

Hayatı bey teşekkür ederim, bu uzun emekli ve anlaşılması meşakkatli yorum İçin


Teşekkür ederim

Sayın Alan,
Sizin baktığınız nazariye de şiirin kendisi kadar derin;
görünmüyor sanılmasın...
Her zaman bir farkla öne geçiyor yorumunuz şiirden...
Sonsuz saygim ve hurmetimle her daim..
Eksik olmayın!

Mana katmanlı/katmerli/girift...Beser Aklini zorlayinca oldu.
Teşekkür ederim kiymetli hocam, yorumunuz kadar buna değer bulunmak da kıymetli...
Saygımla her daim

Özlem'im var ol...
Ben de niye çiçeklenmiş diyordum şiirin ardı... Sen gelmişsin.
Teşekkür ederim katkın ve varlığına.
Sevgimle!

Hayelsiz Hayal:
" Bir ağaç tutuşmuştu bir çiçeğin şem'iyle,
Suda yunus yanardı, o harlı yangınından;
Söndürmeseydim eğer gözlerimin eşk'îyle... "

...
Yettim aşk havli ile nergisin tiz sesine.
"Yandım !" dedi
"Koş yetiş, şemse'nin hasretinden"
"Sükûtumdan sağırdır şu ulu ağaç bile;
Ama balık şahittir, susuzluğun zulmüne..."

bir diyarda gizemli bir orman varmış. Bu ormanda aşkın büyüsü varmış. Birbirine karışan hislerin tutkuların sırların dili konuşulurmuş. Bu ormanda bilge ve görkemli bir ağaç yaşarmış. Bu ağaç yılların tecrübesi köklerinin derinliğiyle ormana huzur yayan biriymiş.

bu ağacın yanında küçücük olağan güzellikte bir çiçek topraktan çıkmış. Bu çiçeğin içinde minik bir şem varmış. Aşkın özü nuru sıcaklığı şem içinde saklıymış. Çiçeğin şem alevi görkemli ağaca değmiş. Ağaç aşkın ateşiyle yanmaya başlamış.

ormanın yanında berrak su varmış. Bu suda zarafetiyle ün salmış neşeli bir yunus yaşarmış. Ormandan yayılan aşkın ateşi öyle güçlüymüş ki yunusun kalbide tutuşmuş. Su bile yunusun içindeki aşkın sıcaklığıyla yanıyormuş.

Ormanın kenarında bir göl varmış. Kenarında Türkiye'den gitmiş bir seyyah yaşarmış. Ormana derin bir aşkla bakarmış. Aşkın yangınını söndürmek için göz yaşlarını kullanmış. Eğer gözyaşlarıyla ateşi söndürmeseymiş. Orman yanıp kül olacakmış.

Seyyahın Yandım koş yetiş şemsenin hasretinden sesi ormanda yankılanmış. Yanan yüreğinin sessiz çığlığını ne yazık ki ormanın en olgun ağaçları bile duyamamış. Suyun derinliğinde yüzen balıklar aşkın susuzluğa benzer acısını özlemini en iyi anlayan onlarmış...
Selamlar.

"Bildim..!
Sırra vakıfmış suda balçık tortusu.
Suyun, çamur içinde, toprak olma arzusu,
Ve toprağın o kutsî ahde Sadakatiden,
Suda Susuz kalırsam, taş olurum korkusu..." Şiir budur! Kimi şiir ve şairlere yorum yapmak çok zor! Çünkü yazılacak yorum şiirin yanında sığ kalır. Bu durumlarda takdir ve hayranlık ifadesi dışında bir şey bırakmak uygun değil. Çok teşekkür ederim!

"Berzah-ı Harîk..."

Tamlamayı "tam olarak" çözmedim, açıkçası!
Neyin "yangınıdır" bu
Kabir Azabının mı, yaşarken ölenlerin mi.. aşktan, kavuşamamaktan
Bahara...

"Suda susuz kalmak" biraz aralıyor sanki,
Var iken, yokluğun azabı...

Şiir
"İyi" çalışılmış, dersini iyi almış, belli...

Benden de bu kadar
Tebrikler Naz Hanım...

aldı götürdü beni bir ulu ağaç sorgusu, yüreğine yüreğimden bi avuç lotus çiçeği bıraktım şairem...