Metruk bir handa geçer ömrüm
Hala güneş doğup çağmadı
Çok kötü rüyalar görürüm;
Kıpkızıldı dağların ardı
İç çekerek bir çocuk ağlar
Yer delinir, sanki gök çatlar
Üstüme çökmüştü bulutlar;
Yüreğimi bir korku sardı!
Zemheriydi, hiç unutamam!
Rahmete kavuşmuştu babam;
Üstümüzü zavallı anam
Hep gözyaşlarıyla yıkardı!
O yıllarda epey ufaktım
Anam, gençlik resmine baktım
Güneşi yüreğimde yaktım
Irmaklar gözümden akardı!
Erkenden tarlaya giderdin
Eve yorgun argın dönerdin
Yavrularındı tasan, derdin…
Gözlerin uykuya kanmadı!
Örgüsü gözümü alırdı
Bir ekmek sepetimiz vardı
Nar nar içi seni yakardı;
Garip anam göğe bakardı!
Bilirim, çok hastalık çektin
Çeksen de papatya, gül ektin…
Sen evimizde berekettin
Şimdi bel bereket kalmadı…
İstememiştim evlenmeni
Bizden koparıp aldı seni
Meçhul bir Bermuda Üçgeni!
Batan güneş hala doğmadı!
Sen gittin, dağıldı yuvamız
Gitgide çölleşir ovamız,
Mal - miras bitmedi davamız;
Dert derdi doğurup çoğaldı!
Anam, kanadını açalı
Kahredip yuvadan uçalı
Yolumuzda kara bir çalı
Hep ayağımıza dolandı!
Hayalet gibi gelip geçti
Aramızdan kara bir kedi
Kardeşlik bağını yok etti;
Kardeş kardeşi tanımadı!
Sensiz yaşanmıyor be ana
Neler çektim, kadar şu ana
Erenler ersin muradına;
Hesaplaşmak öteye kaldı!
Çalışan köleyim gediksiz
Dostluklar için gündeliksiz…
Anam, tutmaz aşılar sensiz;
Yokluğun namerde yaradı!
Hiç böyle değildin önceden
Korkmazdın uzun gecelerden…
Dört büklüm ederek kahreden
İhtiyarlık beni bulsaydı!
Yılların ettiğine bakın
Felç, romatizma ağrıların…
Çekerken kahrını her anın
Yalnızlık kapına dayandı!
Kıymetin iyi bil ey oğul!
Kaybetmeden yanına sokul
İflah etmezdi hiç bir okul
Sütüne haram karışsaydı!
İlgi, bir güne indirgenmiş;
Anneler, bir gün mü süt vermiş?
“Anneler günü” de ne imiş?
Çiçekler elimde sarardı!
Bacası tütmeyen ocağım
Hep seni sorar anacığım
Bütün anılar rastladığım
Boynuma sarılıp ağladı!
11.03.07 / Pazar
Avni ÖztürkKayıt Tarihi : 21.3.2007 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili kardeşim : Avni Öztürk
İnsan gözünün dünyada görebildiği tek melek olan ANNE konulu şiir için teşekkürlerimi sunuyorum, lütfen kabul buyurunuz.
Konu kutsal olduğu için Annelere şiir yazarken duygu fırtınasına yakalanmamak elbette mümkün değildir. Bu yoğun his tufanı içinde sayısız şiirler yazıldı ve dünya durdukça yazılmaya devam edecektir. Ancak hepimizin ortak bir görüş etrafında bütünleştiren bir gerçek vardır: O da şudur:
O kusursuz meleği eksiksiz anlatabilecek bir şiiri, ne bizden öncekiler yazabildi, ne biz yazabiliyoruz, ne de bizden sonrakiler yazabilecekler... Bu gerçeği hepimiz biliyoruz. Bu gerçeği bile bile, bu kutsal konu için eline kalem alan her kardeşimi tebrik ediyor sonsuz başarılar dileklerim ile o kalemi elinize almanızı ve bu şiirin yazılmasını sağlayan annenizin (inşallah şu an hayatta ise) mübarek ellerinden sevgi ve saygı ile öpüyorum.
Hakk'ın rahmetine kavuşan annelerimizin elini ise şu anda bizim yerimize zaten melekler öpüyor.
Öncelikle böyle kutsal bir konuya ilgi çekmek için şiir yarışması düzenlediği için: http://www.antoloji.com sitemize ve Ümraniye Belediyesi Başkanlığına teşekkür ediyor ve şükranlarımı sunuyorum. Bu organizasyona emeği geçen bütün kardeşlerime teşekkür ediyorum.
Benim gönlümdeki duygu: Anneler üzerine yazılmış her şiir zaten birinciliği daha yazılırken kazanmış bir şiirdir.
Bu yarışmada görev alan jüri üyelerine başarılar diliyorum.
Ben bu organizasyondan, http://www.antoloji.com'un alnının akı ile çıkacağına, Jürideki sayın üyelerin bu konuda en titiz bir şekilde görev yapacakları inancını taşıyorum.
Birkaç konudaki düşüncelerimi belirttikten sonra bu şiiriniz için yorumum:
ANNE konusunda yazılan her şiir daha yazılırken birinciliği hakketmiştir.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bir şiir olmuş. Başarılarınız daim olsun.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum..
İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
TÜM YORUMLAR (2)