Ne zaman aşkı düşünsem
parmaklarımda bir hafiflik
gözlerimde bir pembelik hissederim
toz pembe görürüm zamanı
hafif bir rüzgar eser
ılık akıntılar taşır yüreğime
Sen burjuvazisiydin aşkın
ben proleteri sevdanın
ideolojimiz aşktı
eylem rehberi aşk
hep engeller vardı
bende militan bir kalp
Savaşlar gördük
yanıyordu içimiz
düşen bombalarda ölen bizdik
insanlar gördük
çağ yangınları,alev saran bedeni
çocuktuk gülmemiştik
Akşam olurken şehrimizde yavaş yavaş
sen belki
ışık saçan gözlerinden güneşin batışını seyrediyorsun.
Ben se
senden uzak olmanın kederi ile
sönmüş bir mum gibi
Sönüyor:
Saat henüz geceyi çalmadan
Uzak maviliğin sarı ışığı
Öylesine kızıl,
Öylesine kızıl bir mevsim başlıyor
Karanlık çalıyor kapıyı
Aşk bitti
artık ayrılığın şarkısı çınlıyor sevda sokaklarımızda
şiir bitti
bir şiirdi aşkımız
yaza yaza tükendi kelimeler
çoşkun mısralarımda
Hiç olmadığım kadar özgürüm aslında
kendi esaretimin içinde
hiç bir şey yok
hissetmek...dokunmak...sevmek..
hepsi uzak artık bana
hem de çok....
Bir kadın düşlüyorum şimdi
gözboyaları akmış,yağmurda ıslanan
yüksek ökçeli zarif topuklarında taşımakta
süzülen gölgesini
Gözyaşlarıyla ıslanmış
dokunsan kanayacak yanakları
Muhtaç yaratılmıştır her kalp
bir damla sevgiye
koklanacak bir çiçek:aşk
gizlenir derinliğinde bahçelerin
özlemler taşır beden
tarifsiz bekleyişler içinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!