Berk Dokucu Şiirleri - Şair Berk Dokucu

İyilikten maraz mı doğar?
Saç mı yüz mü daha erken ağar?
Aferine kurdeleyi kim takar?
Yuvayı dişi kuş yapar,
Çaresiz kalan puta tapar,
Ey Tanrım dertleri kim sayar?

Bu sessizliğe ne kadar dayanabilirsiniz?
Kaç gün kaç saat kaç dakika?
İçimde hayasız serzenişler,
Bastırmaya çalıştıkça patlak veren dil sürçmeleri...

Sessiz çığlıklara kulak tıkansa yürek dayanır mı?

İnsan ne zaman farkına varır?
Sabah kahvaltıda yediği reçelin tadını,
Asansörde karşılaştığı komşusunun parfüm kokusunu,
Cadde kenarında otobüs beklerken duyduğu korna sesisin notasını,

Her akşam duş aldığı su tenine başka değdiğinde,

Gözyaşımın yerini kan aldı ey dost,
Bu nece kaderdir?
Kanadımı eller kırdı,
Bu nece derttir.

İsyanım yanımdakine,

Bir gün bir saat bir dakika...
Bazen kendine gelmek için yeterli.
Ya kendin sandığın sen değil başkasıysa?
Bir zamanlar ben kendimdim.
Kendim olabildiğimi hatırladığım zamanlar...

Geçmiş canımızı öylesine acıtır ki
Bugüne bakamaz olur insan
Aklı gider başından
Her uyku bir uyanışa gebedir

Derin bir yaradan miras keskin acı

Düz yolda yürürken görünmez duvara toslarsa,
O vakit aydınlanır insan.
O vakit ilk tohum toprağa düşer,
Lakin insanoğlu unutkandır,
Bu sayede acısı azalır.

Ne yaparsa kendine yapar fani,
Bazen mahcup bazen mazlum.
Gözlerinde artık ne neşe ne keder,
Havlu atmaktan beter beniz,
Çökmüş gözaltı torbaları, boş bakışlar.

Kafasının içinde paslı düşünceler,
Ruhuna sirayet etmiş çürük meyve kokusu,
Üzerindeki giyilmekten sıkılmış tulum,
Gözlerinde dondurması yere düşen çocuğun ifadesi.

Burnunda küflü peynirin iflah olmaz kokusu,

Bir insan yaratmanın maliyeti düşüktür,
Yumurta, sperm ve eser miktarda ihtiras.
İhtiras olmazsa olmaz da değildir.
Olmasa da bir avazda keseyi patlatarak dünyaya gelir insan.

Ancak her insan bir hazinedir.