Berivan Şiiri - Şair Ysl

Evet hayat yürüyor
Bir çözüp bir bağlıyor zamanın ellerini
Ve diyalektiği
En iyi o biliyor berivan

Sen çoktan yatmış uyumuşsundur belki
Belki ayaktasın
Oysa ben seni bulabilmek için düşünde
Öylece bekliyorum
Daracık bir valensiya sokağında
Bir elektrik direğinin dibinde
Ayakta

Sanki bu dağın taşı eksikmiş de bulmuşum
Sanki bu ırmağın akışı berivan
Sanki her ağacın başka bir adı varmış
Her çiçeğin bir anlamı daha kalmış
Sanki dudaklarım gülümsemeye mahkum yeniden
Ağaçlardan, arabalardan ve binalardan geçiyorum
Hiçbirine değmeden
-Biliyorum bu da güldürecek seni
Romantik adam diyeceksin
Utanmaz olduğumu da bileceksin
Koca çocuk
Neler yazmış yine
Ve ben de güleceğim
Hem sana
Hem diyalektiği hiç bilmemişliğime-
De
De hadi söyle bana
Küba’ya gider miyiz seninle
Ya da munzur’a parmaklarımızı sokup
-Şimdi munzur üşüyordur-
Çocukları sayar mıyız
-Oniki tane olacaktı, bak eksik var mı? -

Ve işte tam burada açmıştım telefonu
Kulağımdaydı sesin
Biliyordum kulağımdaydı
Ama tabanlarımda duyuyordum
-hala yatmadın mı sen?
-alışkanlıklarımı değiştirecek değilim!
-bu şiir senin ama şımarmış gibi geldi sesin
o yüzden hatırlatmak istedim:BENİM OLACAKSIN! Biliyorsun değil mi?
-belli olmaz! şımart beni!

Telefonu kapattım
Pencereleri ve kapıları kapattım
Gözlerimi kapattım
Ellerimi ve kendimi kapattım

Düşün berivan
Hangi şairi şımartmaz
İkibin kilometrelik bir şiir
Düşün ki butün ilham perileri
Ve perilerin bütün masalları
Sırça köşkler
Divitler
Mürekkep hokkaları
Emrimde

Hadi şımar berivan
Bütün şiirler gibi
Bu şiirin de bir şairi var
Yani herkesin bildiği bir sırrın
Hadi gülümse berivan

Uysal Himmet