Küçücük bir umuttu berenis,
saçları kızıl gölge kırmızısı,
uzak diyarların çocuğuydu,
ne özlemleri vardı başucunda nede kırık hayalleri.
An be an zeytin karası gözlerinden yaşlar damıtır,
dünyaya bağlanırdı pamuk ipliğinden...
Berenisti adı
en az kendisi kadar masaldı sözleri
her dokunuş kocaman bir dünyaya gebe kalırdı
öyle sıcak
öyle güzeldi ki elleri
bir dokun bin ah işit
yine değerdi.. Ah berenis
ah kızıl saçlı çocuk
sözün değeri yok artık
çünkü sözler batık bir gemi
dipsiz bir okyanus...
Bir kitaptı berenis,tıpkı senin gibi
bir deniz,koca bir hayal alemi
bir gittin pir gittin berenis...
Keşke demeyeceğim
ama keşke berenisin saçları kadar umarsız olmasaydın...
Ah kızıl saçlı ararat
keşke varlığın yokluğa gebe kalmasaydı....
Kayıt Tarihi : 4.10.2007 22:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)