Bereket Bulaşan Olmadı! Şiiri - Ömer Dalman

Bereket sokaklar boştu...
ne vahşet şehir magandaları, ölçüsüz dağlılar,
ne gereksiz kibar, kibirli eşofmanlı
ama sporsuz mahalle sosyeteleri
yolları kirletmemişti.

yalnızca pürüzsüz havalarda bizim parkta
gündüz çiçekleri gibi açan
şu geçkin-çirkin kokonalar etrafımda dolaşmıyordu.

havada kar vardı bu sabah...
malum kar yağar, yağmur yağar
bize yarar!
ve yine öyle oldu...

zaten geceden uykusuzdum
kendimle birlikte fena şiddetli bir gece kapanışı...
içinde biraz gerçek acılar,
bedenimde huşu veren, derin izler...
ve sabahında yorgun, bitkin...
benim Küçük Şeytan'ın bir de erkenden gürültüsü oldu ya;
güne Canavar kalktım yine bu pazar! ..

Dayanamadım bir de karı dırdırı eklenince
belki eklenmedi de ben önceden tedbir psikozuna kapıldım.
çıktım gittim Levent Çarşı'ya.
Sakin, yalnız
önümde gazeteler
bir sürü lüzumsuz haber
ve Zeynel'in o eşsiz börekleri...

kısa bir mutluluktu.
karşı masamda seksi, sadist piercingle kaşında
ve bacaklarında siyah filesiyle punk bir kız...
neyse ki doğrulttuk manzarayı sabah-sabah!
bir bu vardı yanıma kar... gerisini siktir et günün!

bindim sonra arabama
kafamda bir miktar o kızın imaj kalıntısı...
vardım eve...
kafa belki biraz daha dingin
ama hiçbir güvencem yok.

bereket sokaklar boştu
bana bulaşan olmadı.
yoksa ilk şanslı kişi
bazı arkadaşların tertemiz sandığı façası güzel yüzüme
onlar gibi kanıp, hele bir ilişseydi
benliğime ortak iblisleri kucaklardı
kaderi fena değişirdi inan!
bilmesinler daha iyi...

sonuç? ..

hala evdeyim.
elim kandan uzakta
herşey hala normal, inanamıyorum! ?
ve elimde o nefret ettiğim yoğun dumanlı CHE purosu.
kaçacak başka nokta kalmamışken
sıkı bir hardcore parçası Mushroomhead'den.
ve önümde
internette akan 10'larla sıkı kadın resmi
en hardından! ..

belki günü daha iyiye götürürüm umuduyla
bakınıyorum.

bereket artık dışarıda da değilim.
olsa olsa tek zararım artık
kendime olur.

(Ocak 2007)